• Kategorie
  • Szukaj
  • Knagi - różne rodzaje

Knaga 

Do czego służy knaga?

Knaga żeglarska jest to rodzaj metalowego lub drewnianego uchwytu, który może być również używany do zabezpieczenia różnego rodzaju przedmiotów na pokładzie. Kanaga to także element wyposażenia łodzi, jachtów czy innych statków wodnych, służący przede wszystkim do cumowania oraz mocowania lin. Knaga do łodzi montowana jest zwykle w strategicznym miejscu, umożliwiającym bezproblemowe przyczepianie lin cumowniczych. Oprócz funkcji praktycznych knagi pełnią także rolę estetyczną, dodając wyposażeniu łodzi charakteru i niepowtarzalnego żeglarskiego klimatu. 

Jak wygląda knaga?

Knaga to nieskomplikowana konstrukcja, zwykle wykonana z metalu lub drewna, kształtem przypomina literę „T” lub grzybka. Główna jej część, czyli podstawa, jest mocowana do podkładu statku lub łodzi, natomiast część wystająca – do owijania i zabezpieczania lin. Knaga żeglarska metalowa jest zwykle wykonana ze stali nierdzewnej lub aluminium dla większej trwałości i odporności na korozję. Knagi mogą być różnych rozmiarów, w zależności od ich przeznaczenia i wielkości jednostki pływającej, na której są montowane. 

Knaga – co to?

Knaga żeglarska jako element służący do mocowania lin, wykorzystywany jest głównie na łodziach i jachtach. Jest to stalowy lub drewniany uchwyt, który umożliwia bezpieczne i szybkie zabezpieczenie liny cumowniczej lub innych lin. Oprócz funkcji praktycznych knagi pełnią również funkcję estetyczną, dodając wyposażeniu łodzi charakteru i stylu. Ważne, by konstrukcja knagi była solidna i odporna na korozję, by sprostać trudnym warunkom morskim. 

Knaga – jak wiązać?

Wiązanie liny na knadze wymaga zastosowania odpowiedniego węzła, który zagwarantuje stabilny i bezpieczny supeł. Najczęściej używanym węzłem jest węzeł knagowy. By odpowiednio go zawiązać, należy prowadzić linę wokół knagi od dołu, kolejno owinąć linę wokół knagi co najmniej dwa razy, jednocześnie robiąc dodatkową pętlę, by kolejno przełożyć linę pod wcześniej ułożoną część. Ważne, by kończąc wiązanie na wierzchu, zabezpieczyć linę przed rozwiązaniem się.